Nga Eralda Çerpia
Titulli “Në Emër të Gjakut” është vetë një goditje – sepse nxjerr në pah absurditetin e një kulture që vret në emër të krenarisë, nderit, burrërisë, por që shpesh i mohon vetes humanitetin më elementar.
Ahmet Prençi shkruan me dhimbje, por edhe me guxim. Ai nuk gjykon, por përpiqet të kuptojë; nuk justifikon, por e zhvesh realitetin përballë lexuesit, ashtu siç është.
Ky libër është i rëndësishëm për çdo shqiptar që kërkon të kuptojë rrënjët e një plage të thellë shoqërore, por edhe për çdo institucion që pretendon të ndërtojë paqe, drejtësi dhe shtet.
Në një kohë kur fjala ka humbur peshën dhe dhuna shpesh bëhet rrugë zgjidhjeje, “Në Emër të Gjakut” na kujton se shoqëria jonë ka nevojë për kurajo – jo për të marrë hak, por për të ndërprerë ciklin e gjakut.
Ahmet Prençi na lë në dorë një pasqyrë të vërtetë, ndonjëherë të dhimbshme, por të domosdoshme për të parë në sy të kaluarën dhe për të ndërtuar një të ardhme ndryshe. Ky libër nuk është vetëm për t’u lexuar – është për t’u ndjerë dhe për të reflektuar.
