Ahmet PRENÇI promovon librin e ri “Në emër të gjakut” në sallën plot mes dhjetra personaliteve

Mina HYSA
Paraditja e sotme për Akademinë e Shkencave do të ishte një ngjarje e pazakontë. Në sallën “Eqerem Çabej” të tejmbushur me ish-kolegë, kolegë, miq, dashamirës të librit dhe dhjetëra personaliteteve të fushave të ndryshme, ish kreu i Policisë së Shtetit Ahmet Prençi, tashmë një emër i konsoliduar për publikun edhe si njeri i letrave do të promovonte librin e tij më të ri “Në emër të gjakut”.
Pjesëmarrja ishte jashtë çdo pritshmërie ku veç autorit ulur në panel, në krah ishte botuesja e tij Elda Vela dhe moderatorja e takimit Monika Stafa, në rreshtin e parë të ulur me interesin e shfaqur ishin që nga i zoti i shtëpisë kreu i Akademisë së Shkencave Skënder Gjinushi, kryeparlamentarja Elisa Spiropali, ministri i Drejtësisë Ulsi Manja, ministri i Brendshëm Ervin Hoxha, Avokatjas e Popullit Erinda Ballanca, kryetari i Bashkisë Kamëz Rakip Suli, ish ministri i Jashtëm dhe shkrimtari Besnik Mustafaj, diplomati dhe studiuesi Arben Çejku, Drejtoresha e Qendrës së Librit dhe Leximit Alda Bardhyli, studiuesi Behar Gjoka, shkrimtarët Ben Blushi, Ylljet Aliçka, Bislim Ahmetaj, anëtari i KLP Sokol Stojani, ish-prokurori Shkëlqim Hajdari, eksperti i kriminalistikës Ervin Karamuço, ish kreu i Policisë së Shtetit Gledis Nano, ish kreu i Drejtorisë së Burgjeve Admir Abria etj. Të tjerë personalitete nga fusha e medias, botës universitare dhe drejtues institucionesh ishin në karriget e sallës të cilat nuk mjaftuan për pjesëmarrësit e shumtë që erdhën dhe pritën deri në sekondën e fundit për të takuar shokun, mikun, vëllain dhe autorin e tyre dhe marr dhe botimin e tij të fundit me autograf. Për nga interesi aktiviteti ishte i një lloji të veçantë që gjen në Tiranë, e që në fakt duhet që të ndodh sa më shpesh.
Ministri i Drejtësisë Ulsi Manja ndonëse u prezantua si i tillë nga moderatorja preferoi para të pranishmëve për ta konsideruar veten një lexues, vëlla i autorit Ahmet Prenci pasi sipas tij tek ai ka parë njeriun profesionist si garant i zbatimit të ligjit, e së fundmi ka gjetur dhe shkrimtarin të cilit i ka lexuar të gjitha botimet sikurse e konsideron dhe një këshilltarë të mirë për ditë të vështira. Përtej autorit, Ulsi Manja preferoi të sjell për të pranishmit njeriun Ahmet Prençi me të cilin njihet për më shumë se dy dekada dhe se ka patur të bëj dhe në marrëdhënie pune me atë të cilin e konsideroi simbolin e profesionistit dhe ndershmërisë dhe shembullin e zyrtarit të ndershëm. Në fjalën e tij ministri Manja tha se  tregimet e librit “Në emër të gjakut” janë tregime që flasin në emër të drejtësisë dhe ndërgjegjes. Pasi foli për portretin e një njeriu, të një bashkëluftëtari në rrugët më të vështira, Manja tha se Ahmet Prençi shkruan për një kohë të marrëzisë sonë kolektive, për të dëshmuar të vërtetat që shpesh harrohen, e kjo nuk duhet që të ndodh. Sipas z.Manja, Ahmet Prençi nuk shkruan për të zbukuruar realitetin, por për t’i dhënë zë punës së drejtuesve të ndershëm. Në optikën e ministrit Manja, libri “Në emër të gjakut”, në tërësinë e tij është thirrje për drejtësi, thirrje për ndërgjegjen, kujtesë për të vërtetën, është testament moral. Manja tha se duke mbajtur barrën e rëndë të mbrojtjes së atyre që nuk kanë zë, autori i këtij libri na kujton se asgjë nuk duhet harruar, duke u prezantuar kështu para lexuesve të shumtë të tij si zë i arsyes.
Edhe Ministri i Brendshëm Ervin Hoxha, ndër të tjera tha se Ahmet Prençi vjen në këtë start si shkrimtar, i ngarkuar emocionalisht siç shkruante në rininë e tij të hareshme kur e frymëzonte mësuesi i tij i letërsisë, i paharruari Islam Çenga. Për Ministrin e Brendshëm, libri “Në emër të gjakut” është kontribut për historinë tonë të pashkruar si duhet…. Nuk është thjeshtë letërsi por testament për brezat, kujtesa është përgjegjësi. Ahmeti e rrëfen atë me peshën dhe mjeshtërinë e fjalës. Është rrëfim letrar i ‘’97’- tës nga një pjesëtar i drejtpërdrejtë i atyre ngjarjeve, i atyre që ranë në krye të detyrës. Ahmet Prençi i flet ndërgjegjes sonë kombëtare, e në kontekst ministri i Brendshëm Ervin Hoxha e konsideron këtë vepër si ftesë për reflektim për të kuptuar se pa institucione të forta historia mund të përsëritet.
Me pretendimin për të qenë një shkrimtar që do lërë gjurmë në letërsinë shqiptare, sipas shkrimtarit, diplomatit dhe politologut Arben Çejku, shkrimtari Ahmet  Prençi sjell rrëfime në libra që i mungojnë letërsisë shqipe. “Të gjitha tregimet dhe novelat, janë si kapitujt e një romani modern, që ka në qendër një vit të mbrapshtë si personazh kryesor pasuar me grupin e personazheve të tjera, të cilët krijojnë një ansambël rrëfimesh, si dikur në odat dibrane, ku nëpërmjet tregimeve të historive dhe ngjarjeve, transmetoheshin në mënyrë alegorike mesazhe dhe ide për realitetin dhe të ardhmen” – thotë Arben Çejku!
Studiuesi Behar Gjoka, një nga analistët dhe zërat më të spikatur të kritikës së sotme letrare në fjalën e tij tha se libri novela “Në emër të gjakut”, nuk është thjesht një rrëfim artistik, por libër kujtese ku Ahmet Prençi bën art, rrëfehet emocionalisht dhe artistikisht me një fjalor të jashtëzakonshëm ndaj dhe jo pa qëllim si një prej anëtarët e Jurisë në Prishtinë votoi që ky botim të merrte çmimin e prozës në Panairin “Prishtina 2025” organizuar nga Shoqata e Botuese të Kosovës. Më tej Behar Gjoka shtoi se libri “Në emër të gjakut” është një ditar, një pasqyrë ku shihemi çdo ditë, me të cilin Ahmet Prençi ja hoqi petët lakrorit të padrejtësisë.
Poeti e prozatori Bislim Ahmetaj në fjalën e tij tha se Ahmet Prençi tashmë e ka fituar titullin shkrimtar profesionist. Tek libri “Në emër të gjakut” është e vërteta që vjen përmes letërsisë. Sipas Ahmetajt, në tregimet e këtij vëllimi janë personazhe atipikë, ndaj dhe na duket sikur i njohim personazhet e tregimeve të këtij vëllimi. Ahmetaj, foli veçanërisht për tregimet “Masakra e romëve” dhe “Liria për të mos vrarë”. Dhe nëse sipas tij “pak shkrimtarë i kanë përfshirë romët në letërsinë e tyre, romët që në këtë rrëfim të Ahmet Prençit, ja dolën jo vetëm të vetëmbrohen por edhe të asgjësojnë një bandë të rrezikshme, romët mbijetojnë në çdo rrethanë të historisë.
Në fjalën e tij për librin e sapo sjell për lexuesin “Ne emër te gjakut” , e përgatitur enkas autori Ahmet Prençi pasi falënderoi të gjithë të pranishmit tha: – “Të nderuar miq, kolegë, dashamirës të librit, e nderuar Kryetare e Kuvendit Znj. Elisa Spiropali. Të nderuar Ministra Ervin Hoxha dhe Ulsi Manja, që të dy miq e bashkëurdhtarë me mua në momente te vështira. I nderuar Z. Gjinushi. E nderuar Avokate e Popullit znj. Erinda Ballanca. I nderuar shkrimtari e ministri Mustafaj qe me ka mbështetur që në botimin e parë, Ambasador e mik i ngushtë imi Arben Çejku, shkrimtari e miku im Bislim Ahmetaj bashkëstudent i dhjetorit ‘90, i dashur profesor e studiues i paepur Behar Gjoka. Shumë të nderuar koleg të rinjë e të hershëm, miq e mij të mirë që ndodheni sot këtu”.
Në vijim të fjalës së tij z.Prençi shtoi se: -”Sot është një ditë që ka shumë peshë për mua. Jo vetëm për faktin që po ndaj me ju botimin e librit tim më të ri, por sepse këtë moment po e ndaj me njerëz që kanë lënë gjurmë në jetën time, me bashkudhëtarë të heshtur, me mbështetës të pazëvendësueshëm, me miq që më kanë frymëzuar në një mënyrë apo në një tjetër. Falenderoj së pari botuesen e MediaPrint Elda Velaj për angazhimin dhe përkujdesjen për të patur një botim cilësor. Nga zemra falenderoj poetin dhe shkrimtarin Rudolf Marku që i pari lexoi në dorëshkrim librin dhe e ka përcjellë atë me një parathënie brilante. Faleminderit Monika për moderimin e këtij aktiviteti. Mirënjohje aktorëve të talentuar Ola dhe Ervin Bejleri për pjesëmarrjen dhe interpretimin”.
“Libri që po promovojmë sot, “Në emër të gjakut”, nuk është thjesht një përmbledhje tregimesh dhe novela. Është një përpjekje për të ndërtuar letërsi mbi realitete që i kam parë, dëgjuar, ndjerë apo që më kanë lënë një shenjë të pashlyeshme. Janë fabula që lindin nga ngjarje të vërteta, por që pastaj udhëtojnë përtej faktit, në tokën e dendur të imagjinatës, ku fjala nuk ka vetëm detyrën të tregojë, por edhe të kuptojë, të ndriçojë, të falë dhe ndonjëherë… të qajë në heshtje. E ndjej të domosdoshme të them se ky libër nuk është një libër kujtimesh, as një kronikë ngjarjesh, e aq më pak një pasqyrë personash konkretë. Letërsia nuk është pasqyrë e thjeshtë, ajo është shpesh pasqyrë e përmbysur, metaforë e thellë, shpirt i shndërruar në rrëfim. E di që ndonjë lexues mund të ndjejë ngjashmëri me njerëz, me emra, me vende apo situata. Kjo është e kuptueshme”- tha z.Prençi
Më tej autori Prençi shtoi se -“ Ju ftoj ta lexoni këtë libër me zemër të hapur dhe me vetëdijen se çdo ngjarje këtu ka kaluar përmes sitës së ndjeshmërisë dhe penës krijuese. Ajo që dikur ka qenë një plagë, këtu është kthyer në fjalë. Ajo që dikur ka qenë e vërtetë, këtu është bërë e jetueshme për të gjithë nëpërmjet fantazisë letrare. Sepse ky është misioni i letërsisë, të rrëfejë pa rënë në gjykim, të kujtojë pa hedhur gurë, të ndjejë pa paragjykuar. Të dashur miq, faleminderit nga zemra që jeni këtu. Prania juaj është një dhuratë për mua. Në një botë ku gjithçka vrapon me ngut, ju keni zgjedhur të ndaloni për një libër, për një autor, për një copë zëri që kërkon të dëgjohet. Në fund të fundit, libri është si një dorë që del nga errësira dhe kërkon të preket. Ju jeni ajo dritë që e bën dorën të dukshme. Dhe për këtë, s’ka fjalë që mjafton, përveç fjalës më të thjeshtë, më të thellë dhe më të vërtetë: Faleminderit.
Kujtojmë që në parathënien e librit “Në emër të gjakut” shkrimtari Rudolf Marku thotë se: -Autori libri ka vendosur të flasë përmes gjuhës artistike të tregimit- për ca të vërteta të hidhura, për ca karaktere njerëzore që janë pjesë e jona, për ca ngjarje që shumë kush nga ne nuk do t’i donte t’i kujtonte, po ashtu si ca njerëz që do të donin të mos shihnin veten në një fotografi kapur në një moment të shëmtuar dhe kompromentues. Atmosfera e tregimeve si ‘Në emër të gjakut’ apo ‘Ditari i Marsit të zi, ‘Pallati Presidencial që nuk ra’ dhe ‘Masakra e Romëve’ më kanë kujtuar tregimet e një tregimtari të klasit më të lartë të letërsisë botërore, Isak Babelit dhe tregimet e tij nga Libri ikonik ‘Kavaleria e Kuqe’- i njëjti intensitet i shkrirjes në një të skenave makabre me humanizmin e thellë të fshehur kujdesshëm, të autorit. Tregimet e Ahmet Prençit në këtë libër na flasin nga një e kaluar jo shumë e largët, por që mbartin peshën e rëndë të tragjedisë tonë si komb, atë lehtësinë tonë të dëshirës vetëshkatërruese, por dhe fisnikërinë e guximshme të ca njerëzve të paktë, por të mjaftueshëm për shpresën tonë të ringjalljes. Një libër që duhet lexuar me kujdes, për të arritur katarsasin tonë kolektivë, qoftë dhe përmes një libri si ky, me tregimet e shkrimtarit tashmë të njohur e të respektuar si Ahmet Prençi”.