Kryetari i Partisë Demokratike, Sali Berisha, shprehu mbështetjen e opozitës shqiptare për sulmin e urdhëruar nga Presidenti Amerikan, Donald Trump, mëngjesin e kësaj të diele (22 qershor 2025), kundër laboratorëve iranianë që dyshohet se përgatisin materiale për bombë bërthamore.
Në një deklaratë në rrjete sociale, Berisha deklaroi ndër të tjera se “fuqia ajrore e SHBA-së është një mundësi e re dhe një thirrje e fuqishme për iranianët në Iran dhe në botë të bashkohen për përmbysjen e diktaturës teokratike obskurantiste dhe për një Iran të lirë dhe demokratik”.
Deklarata e Berishës, por edhe të tjerë politikanëve shqiptarë, ngjan me një “propozim të pakërkuar”. Shtetet e Bashkuara të Amerikës ndërmorën operacionin ndaj vend-strehimeve të Irani, në vijim të linjës së tyre gjeostrategjike e mbrojtjes globale dhe për këtë nuk morën leje dhe as kërkuan mbështetjen e aleatëve të tyre perëndimorë.
Në raste të tjera, kur ndërhyrjet ushtarake janë shqyrtuar në Këshillin e Sigurimit të Organizatës së Kombeve të Bashkuara apo në NATO, Shqipëria, në linjën e saj të partnerëve strategjikë, ka ndjekur gjithnjë vendimmarrjen e Shteteve të Bashkuara.
Në rastin e goditjes së bazave iraniane, Uashingtonit as nuk i duhej dhe as nuk e ka kërkuar mbështetjen politike të aleatëve të NATO-s. Ndaj, deklaratat e politikanëve shqiptarë, përfshirë Berishën apo edhe Presidentin e Republikës, Bajram Begaj më herët, nuk duket se krijojnë ndonjë lloj ngrohjeje më tepër me Uashingtonin dhe, rrjedhimisht as nuk pritet të shoqërohen me “fletë lavdërimi” nga administrata Trump.
Ndërkohë, këta politikanë, si edhe të tjerë, kanë detyrimin shtetëror, moral e individual që të mendojnë për forcimin e demokracisë në Shqipëri, para se t’i qajnë hallin popullit dhe shtetit të Iranit.
E drejtë ose jo, e lobuar ose jo, mbi Berishën qëndron ende në fuqi vendimi “non grata”, i shpallur nga administrata Biden. Në atë të 19 Majit 2021, Departamenti i Shtetit theksonte se “Ky emërtim riafirmon angazhimin e përkrahjes së SHBA për reformat politike kryesore për institucionet demokratike të Shqipërisë”.
Berisha ka meritën që u vendos në krye të lëvizjes demokratike në Shqipëri, të cilat rrëzuan komunizmin në fillim të viteve ’90.
Por, nga ana tjetër, Berisha, si edhe Fatos Nano më parë dhe Edi Rama aktualisht, është po aq përgjegjës për ecjen me ritme breshke drejt standarteve ndërkombëtare të demokracisë.
Në 12 vitet e fundit, “mbreti” i cënimit të demokracisë është kryeministri Edi Rama. Ai ka krijuar një parti-shtet, një shtet të centralizuar në çdo hallkë në dorën e tij.
Por, edhe counter-parti i tij, Sali Berisha, për disa kohë në hije dhe së fundmi sërish hapur, ka gjithashtu shumë përgjegjësi për bllokimin e demokracisë shqiptare. Opozita e tij ka treguar se është e paaftë të sjellë një alternativë bindëse për shqiptarët.
Pa mohuar blerjen masive të votave, kërcënimin e administratës dhe përdorimin e aseteve shtetërore apo kriminale nga Edi Rama në funksion të pushtetit të tij, Berisha dhe tarafi i tij nuk kanë arritur që të bindin votuesit që të tejkalojnë frikën nga qeveria dhe t’i bashkohen Partisë Demokratike.
Historia e 30 viteve më parë tregon se qytetarët shqiptarë, edhe nën diktaturën më të egër komuniste, zgjodhën opozitën për t’i udhëhequr në zgjedhjet e vitit 1992.
Ai zhvillim tregoi se shqiptarët dinë të zgjedhin, edhe kur janë nën presion. Edi Rama mori mandatin e katërt në zgjedhjet parlamentare të këtij viti, duke arritur një shumicë kushtetuese (83 vota të PS+aleatë), pasi sistemi i tij i blerjes së votave nuk u përball me një platformë solide dhe demokratike nga opozita e Berishës.
Super-pushteti i Edi Ramës, i bazuar në rregulla të shkatërruara loje politike, është problemi jetik i shqiptarëve për demokraci. Ndaj, para se të mendojmë për demokracinë në Iran, është parësore dhe imediate që të mendojmë për demokracinë në vendin tonë./Boldnews
