I dërguari i Presidentit Trump për misione speciale, Richard Grenell, po shkakton tensione brenda Departamentit të Shtetit. Kritikët thonë se “puna e tij e pavarur” po dëmton negociatat diplomatike të SHBA-së dhe po kërcënon sigurinë kombëtare.
E përditshmja e njohur amerikane “The Hill” shkruan se polemika më e fundit ka të bëjë me një përpjekje të dështuar për të siguruar lirimin e amerikanëve të ndaluar padrejtësisht në Venezuelë, e cila dështoi sepse Grenell dhe Sekretari i Shtetit Marco Rubio po negocionin marrëveshje të ndryshme, raportoi The New York Times.
Marrëveshja e Grenell thuhet se përfshinte një zgjatje për kompaninë Chevron për të eksportuar naftë nga Venezuela, një opsion politik që Rubio e ka hedhur poshtë në të kaluarën.
Ky episod i raportuar po hedh dritë mbi mosfunksionimin brenda rrethit të ngushtë të Trump, që përkon me konfuzionin rreth ndalimit të dërgesave të armëve në Ukrainë nga Pentagoni dhe objektivave gjithnjë në ndryshim të tarifave.
“Thjesht tregon se administrata, një pjesë e saj, nuk e di se çfarë po bën tjetra, dhe kjo mund t’i vërë amerikanët në rrezik”, – tha senatori Chris Van Hollen (D) për The Hill për mosmarrëveshjet për Venezuelën.
Muajin e kaluar, Van Hollen iu bashkua një grupi prej 20 senatorësh dypartiakë që i kërkonin Rubios të vazhdonte përpjekjet për të liruar të paktën 8 amerikanë të ndaluar padrejtësisht në Venezuelë.
Grenell është një personazh përçarës në botën e Trump. Ai lavdërohet nga mbështetësit se është një nga mbrojtësit më të zjarrtë të presidentit dhe për gatishmërinë e tij për t’iu kundërvënë mendimit konvencional të politikës së jashtme. Por kritikët e tij brenda administratës arritën ta përjashtonin nga pozicionet e nivelit të lartë që ai lakmonte më shumë, sekretar i Shtetit apo këshilltar i sigurisë kombëtare.
Trump e emëroi atë “të dërguar të misioneve speciale” me një mandat që shtrihej nga Venezuela në Korenë e Veriut. Ai i ka shtuar portofolit të tij postin si president i shtëpisë kulturore të Uashingtonit, Qendrës Kennedy, dhe u dërgua në Kaliforni për të mbikëqyrur reagimin federal ndaj zjarreve.
Por roli i tij në Venezuelë po amplifikon zërat e kritikëve që thonë se diplomacia e tij në prapaskenë po dëmton interesat e SHBA-së. Teksa Grenell ka sjellë në shtëpi 7 amerikanë të ndaluar padrejtësisht në Venezuelë, Rubio u detyrua në maj të refuzonte publikisht sugjerimin e Grenellit se Trump do të zgjaste licencën për Chevron për të vepruar në Venezuelë si një shkëmbim për amerikanët.
Kur u pyet për raportimin e The New York Times dhe nga kush merr urdhrat Grenell, sekretarja e shtypit e Shtëpisë së Bardhë, Karoline Leavitt, i tha The Hill: “Nuk ka asnjë fraksion apo ndarje. Presidenti ka një ekip dhe të gjithë e dinë se ai është vendimmarrësi përfundimtar.”
Elliott Abrams, i cili shërbeu si përfaqësues special për Iranin dhe Venezuelën në mandatin e parë të Trump, tha se “sigurisht” që ka tensione midis Grenellit dhe Departamentit të Shtetit.
“Mendoj se kjo është ajo që ndodh kur Grenell bëhet i pavarur” – tha Abrams. “Pra, mendoj se ajo që duhet të ndodhë është të lihen punët e jashtme në duart e Departamentit të Shtetit, dhe në këtë rast, Rubios dhe [Zëvendës Sekretarit të Shtetit] Chris Landau dhe thjesht t’ia heqin Grenellit nga duart.”
Një burim pranë “Trump World” tha se “Ric Grenell është një njeri në kërkim të një pune.” Ndërsa një burim tjetër i njohur me mënyrën e të menduarit të Shtëpisë së Bardhë e përshkroi Grenellin si “pak pa komandë”.
“Do ta përshkruaja Ricin si një lloj topi të lirë. Ai është i përfshirë në një milion gjëra. Ai vrapon përreth. Presidentit i pëlqen dhe është një gjë klasike, si p.sh., presidentit i pëlqejnë, këta djem të ndihen të fuqishëm. Nuk kanë kontrolle, as balanca”, – shtoi burimi.
Emërimi i Grenellit si i dërguar special nuk kërkonte konfirmim të Senatit. New York Times raportoi në dhjetor se teksa Grenell po kërkonte sekretarin e shtetit ose një rol në inteligjencën e nivelit të lartë, seancat dëgjimore të konfirmimit do të kishin detyruar shqyrtimin e rolit të tij në komunikime në emër të klientëve të huaj, duke përfshirë Hungarinë, Kongon, Kenian dhe Iranin.
Të dërguarit specialë kërkojnë konfirmimin e Senatit nëse janë nën kompetencën e sekretarit të Shtetit, Komiteti i Senatit për Marrëdhëniet me Jashtë i kontrolluar nga republikanët mbështeti pikëpamjen e Trump se pozicioni i të dërguarit special funksiononte nën kompetencën e presidentit dhe nuk kërkonte konfirmimin e senatit.
“Riku është një djalë i mirë, afër presidentit, duke bërë një punë të mirë”, – tha senatori James Risch (Rep.), kryetar i Komitetit të Senatit për Marrëdhëniet me Jashtë, për The Hill kur u pyet për përpjekjet e Grenellit dhe Rubios në Venezuelë.
“Ai ka një rol të veçantë dhe është një rol unik. Dhe si i tillë, ata kanë mjaft liri në atë rol në përgjithësi, dhe unë e di që ai flet me ne gjatë gjithë kohës. Ai flet me sekretarin e Shtetit gjatë gjithë kohës, kështu që kjo është e gjitha që kam për të thënë.”
Emisarët e tjerë të posaçëm të Trumpit – përfshirë Steve Witkoff për Lindjen e Mesme dhe Rusinë, Keith Kellogg për Ukrainën dhe Massad Boulos për Afrikën – kanë vepruar gjithashtu pa konfirmim nga senati.
Michael Rubin, bashkëpunëtor i lartë në Institutin Amerikan të Ndërmarrjeve, tha se Rubio duhet të ushtrojë më shumë autoritet për ta mbajtur Grenellin në rresht.
“Të gjitha administratat vuajnë nga njerëz të ndryshëm që punojnë për qëllime të ndryshme. Në administratën Trump, problemi përkeqësohet sepse Trump godet pa reshtur dhe drejton përmes postimeve në mediat sociale, dhe kështu vartësit interpretojnë mandatet e tyre në mënyra të ndryshme,” tha Rubin.
“Në çdo administratë, puna e Sekretarit të Shtetit ose këshilltarit të sigurisë kombëtare është ta përmbajë këtë. Meqenëse tani është vetëm një person – Marco Rubio – është e vështirë të mos ia hedhësh fajin atij.”
Marrëveshja e raportuar e Grenell kundërshtohet edhe nga ligjvënësit që e shohin çdo përpjekje për të normalizuar ose legjitimuar diktatorin e Venezuelës Nicolás Maduro si një kërcënim të rrezikshëm për sigurinë kombëtare amerikane.
Në prill, senatori Rick Scott (Rep.) vlerësoi Trump dhe Rubio për dhënien fund të licencës së kompanisë Chevron dhe tha se “nuk ka një skenar ku Shtetet e Bashkuara duhet të bëjnë biznes me banditë si Maduro dhe regjimi i tij i lig”.
Departamenti i Drejtësisë, gjatë mandatit të parë të Trump, paditi Maduron dhe 14 zyrtarë të tjerë aktualë dhe ish-zyrtarë të lartë për narkoterrorizëm, korrupsion, trafik droge dhe akuza të tjera penale.
Freddy Guevara, një figurë e opozitës venezueliane në mërgim dhe ish-nënkryetar i Parlamentit të Venezuelës, theksoi aleancën e Maduros me kundërshtarët e Amerikës si një arsye të mëtejshme pse SHBA-të duhet të vazhdojnë politikën e tyre të izolimit.
“Regjimi i Maduros mbahet nga kinezët, nga iranianët, nga rusët. Njerëzit që mendojnë se po bëjnë realpolitikë thjesht po tregohen naivë”, tha ai. “Nuk ka asgjë që Shtetet e Bashkuara mund të ofrojnë që do të jetë më e sigurt sesa mbështetja e Iranit, Kinës dhe Rusisë.”
Rubio shihet nga njerëz të brendshëm si personi që ka më shumë ndikim te Trump sesa Grenell, të paktën për momentin. “Ai ka manifestuar pikërisht atë që donte Trump. Një djalë i zgjuar, simpatik që artikulon, që përsërit si papagall pikërisht atë që dëshiron presidenti”, – tha një burim brenda Shtëpisë së Bardhë. “Ai është njeriu i presidentit.”
