Lorik Cana është kthyer pas në kohë, për të komentuar pikërisht sezonin e kaluar te Sandërlend. Legjenda e Kombëtares shqiptare zbuloi për “Gazeta Express” edhe bisedën e tij me Granit Xhakën, ku i ka treguar çfarë e pret te Sandërlendi.
Sandërlend tani ka Granit Xhakën që ka një ndikim të ngjashëm me atë që keni pasur ju dikur. Ju dhe ai keni një histori të gjatë, apo jo?
E njoh familjen e Granitit për më shumë se 30 vjet. Unë dhe Graniti kemi të njëjtën prejardhje. Familjet tona janë nga Kosova. Ai është i sjellshëm në fushë dhe është i njëjti djalë edhe jashtë saj. Siç mund ta shohin të gjithë, ai është një lojtar i mrekullueshëm. Para se të vinte në Sandërlend, biseduam. Ai më pyeti për klubin dhe i tregova se çfarë kam përjetuar vetë dhe cilat do të jenë sfidat, sepse Sandërlend është një ekip që sapo është ngjitur dhe që duhet të rindërtohet për t’iu përgjigjur nivelit të Premier Ligës. I thashë se në Sandërlend, pasioni është një nga më të mirët që ka përjetuar ndonjëherë.
Ju u bashkuat me Sandërlendin nga Marseja ku Robert Louis-Dreyfus ishte në krye.
Kalova vite me Robertin në Marsejë. Ai ishte një njeri i mrekullueshëm që ishte shumë i apasionuar pas futbollit dhe shumë i dashuruar me klubin e tij në Marsejë. Ne kishim atë dashuri të përbashkët për atë klub. Ai nuk ishte vetëm një pronar. Ai ishte dikush që në fakt i dha gjithë zemrën dhe financat e tij. Ai kishte shumë gjëra për të bërë, siç mund ta imagjinoni, por ai ishte një person i mrekullueshëm dhe në fakt e humbëm atë vit kur u largova nga Marseja. Kur pashë që Kyril kishte marrë drejtimin e Sandërlend, u gëzova shumë, shumë sepse ai ka mentalitetin e babait të tij. E pashë të rritej si djalë dhe me të vërtetë mendoj se ai mund të vazhdojë të bëjë shumë mirë.
Çfarë kujtimesh keni nga koha juaj me Sandërlendin në sezonin 2009-10?
Ishte vetëm një vit në klub, por ishte shumë intensiv. Çdo gjë që zbulova në Sandërlend ishte ajo që prisja. Është një klub historik me shumë pasion dhe disa nga tifozët më të mrekullueshëm. Jo vetëm në Angli, por në botë. E shijova çdo moment, por ajo që shijova më shumë ishte çdo minutë që kalova në fushë, veçanërisht ato në “Stadium of Light”.
Shumë nga ato momente në fushë u kaluan bashkë me Li Katermol. Ju të dy e plotësonit shumë mirë njëri-tjetrin. Si ishte të luante ai përkrah?
Ai ishte mahnitës. Sidomos mënyra se si po luanim, pasi luanim vetëm me dy në mesfushë, kështu që duheshin dy profile që mund të luanin futbollin e Premier Ligë. Kjo do të thotë në aspektin e energjisë dhe sfidës, por edhe në gjendje të luanin, në aspektin e kontrollit të lojës. Arritëm në të njëjtën kohë dhe e filluam sezonin shumë mirë. Punuam së bashku dhe kur ishim në nivelin tonë më të mirë, mendoj se po i sfidonim të gjithë në atë kohë, por pastaj Li pati një dëmtim që e ndaloi. Megjithatë, ai dëmtim i dha shumë hapësirë Hendersonit.
Kur u larguat për të shkuar te Gallatasaraj, erdhi si një tronditje e madhe. Si ndodhi kjo lëvizje?
Ndodhi atë verë dhe ishte një vendim shumë i shpejtë. Ndonjëherë duhet të marrësh vendime dhe në atë kohë mendova se ishte gjëja më e mirë për të bërë dhe duhej të merrja një vendim shumë shpejt. Nuk reflektonte atë që kisha përjetuar në klub apo lidhjen që kisha me tifozët, sepse pata një vit të mrekullueshëm me Sandërlend. Ndonjëherë në dimër pata disa probleme me lëndime, por ishte shumë e shkurtër.
Luajte në shumë vende. Çfarë është e ndryshme në të luajturit në Premier League krahasuar me vende të tjera?
Mendoj se është mënyra se si luan futboll. Nuk e kam fjalën vetëm për stilin dhe atë që paraqet në fushë, por për mënyrën se si e jeton futbollin këtu. I gjithë pasioni i tifozëve. Nuk e gjeta aq shumë këtë në ligat e tjera, por në Sandërlend në çdo hap ke njerëz që të mbështesin në të mirat dhe të këqijat. Çfarëdo që të bësh, ata janë aty me ty dhe ky është një ndryshim i madh.
Ishe kthyer në Sandërlend për herë të parë në 15 vjet kur ishe në ndeshjen e Vilas. Tashmë e mban gjithmonë nën vëzhgim, por a e ke bërë gjithmonë këtë që kur je larguar?
Gjithmonë. Gjithmonë mbështes të gjitha ish-klubet e mia dhe sigurisht që ndjek Sandërlendin. Gjithmonë kërkoj rezultatet e tyre dhe dua të di se çfarë po ndodh. Edhe kur klubi ishte poshtë. Kur e do një klub, gjithmonë je i lidhur me atë klub.
Çfarë bën tani?
Kam një fondacion jofitimprurës, Fondacionin Lorik Cana. Kjo është diçka që fillova ta jap si kontribut në vendin tim për të ndihmuar të rinjtë me sportin dhe trashëgiminë kulturore. Përpiqem të promovoj kulturën shqiptare në mbarë botën dhe të promovoj sportet me të rinjtë. Në programin tonë sportiv kemi mesatarisht 500 deri në 600 fëmijë çdo vit. Unë jam kryetar i bordit të fondacionit, kështu që kërkon shumë kohë. Gjithashtu vazhdoj të bëj disa punë televizive dhe ndjek Ligën e Kampionëve me televizionin shqiptar. E kam bërë këtë për tetë vjet tani dhe bëj edhe disa punë sipërmarrëse në fusha të ndryshme.
