NGA ARIAN GALDINI 

Në këtë pikë më lejoni të them e shkruaj pa ngurrim se pas 34 vitesh, as ia vlen më fare të mendojmë e shpresojmë e as debatojmë për ndryshimin. Së paku, jo nëse kemi parasysh shqiptarët, diasporën, partitë e vjetra apo të reja. Aspak. Më vjen keq, por numrat janë këmbëngultësisht të këputur e nuk lidhen kurrkund. 1.6 milionë shqiptarë në diasporë, 2.4 milionë shqiptarë në Shqipëri dhe pavarësisht gjithçkaje, e vetmja gjë që ndryshon është koha e çfarë sjell ritmi i kohës. Vullneti dhe fryma e njeriut, shoqërisë apo kombit nuk ndihen kurrkund. Ka 34 vite që qeverisemi e sundohemi nga qeveritarë dhe opozitarë që nuk duan të udhëheqin cilësitë më mira, vlerat më të larta, kreativitetin, imagjinatën dhe me karakteret e parimet më mira të kësaj shoqërie. Prej 34 vitesh të gjithë drejtuesit tanë, majtas e djathtas, në qendër a në skaj, udhëheqin vetëm veset dhe ultësitë e shoqërisë shqiptare.

Për rrjedhojë, përparimi ynë si vend e shoqëri ka qenë thjesht sporadik dhe dialektik, por jo si frymë e vullnet as politik, as shoqëror e as njerëzor. Përkundrazi, politika dhe qeverisja e madje edhe institucionet kanë qenë si pengesa të zhvillimit ose devijuese, tjetërsuese, manipuluese apo personalizuese të tij. Këtu, ndonëse të gjithë e dinë të vërtetën, të gjithë e flasin të vërtetën, e të gjithë ankohen për realitetin, numrat prapë mbeten të copëtuara, këputura dhe japin si rezultat të sigurt gjithë herë status quo-në, ngecjen, pezullin e për rrjedhojë disfatizmin, dorëzimin dhe dëshpërimin. Në disa kultura, kam lexuar shprehjen se: “Kush ankohet është sikur t’i lutesh dy herë djallit”.

E kur shoh sesi ankimtaria është kthyer në sportin tonë kombëtar prej dekadash, druaj se i jemi lutur ca si tepër djallit e prandaj kemi mbi krye veç dreqër. Pikërisht nën këtë kontekst, e shoh si debat të pavlerë të gjithë këtë lojën propagandistike përmbytëse se shqiptarët janë lodhur me të vjetrit e të korruptuarit, ndaj edhe do votojnë ndryshimin, apo se diaspora është e lirë dhe do të jetë shpresa e madhe për ndryshim, apo se partitë e vjetra janë stërkonsumuar dhe se shqiptarët dhe diaspora do t’i ndëshkojnë këtë radhë, apo se partitë e reja këtë herë do bashkojnë popullin kundër të korruptuarve… Unë për vete kam zero shpresa. Më vjen keq që e them dhe e shkruaj këtë gjë paraprakisht, ama e konsideroj si detyrim prindërues dhe kombëtarisht shprehjen e të vërtetës që kam gjetur unë, pa ia imponuar askush.

Kur shoh sesi ne jemi shoqëri mitingashe me parti mitingashe, kudo e ngado, në çdo cep të Shqipërisë e në diasporë, më duket sikur çdo brohoritje e duartrokitje nëpër çdo miting të çdo miting-partie, është si grusht vdekjeprurës për ndryshimin. Për sa kohë përsërisim të njëjtën kulturë me mitingje konfirmuese apo mitingje rebeluese, me mitingje konservuese apo me mitingje protestuese, për aq kohë numrat do jenë të këputura. Unë e quaj të vdekur procesin e zgjedhjeve 2025. Në 11 maj do kryejmë ritualin, në dt. 12 do themi, s’bëhet, a thua se fajin gjithmonë e kishte tjetri. E pastaj do t’ia nisim të ankohemi përsëri për gjërat që s’ndryshojnë e të fuqishmit që mbeten aty të palëvizshëm. Regjimet e sistemet nuk bien as nga partitë e as nga mitingjet e as nga ankimtaria. Të gjitha këto janë lutje për djallin. Ndryshimin e sjell kultura dhe kulturën e ushqejnë e ndërtojnë, jo mitingashët, por sakrifikuesit dhe të duruarit. Sakrifikues e të duruar janë intelektualët dhe të diturit. Po nuk patëm të tillë që flasin e buçasin, me parti e diasporë, vetëm gallatë do shohim.

Nga Spartak Ngjela

Gjendja në Shqipëri sot, në specifikën e saj mund të përcaktohet si e tillë:

Korrupsioni i lartë shtetëror është i shqetësuar, sepse nuk e di se si do të vijojë SPAK në proceset penale që ka filluar kundër tij.

Por pyetja është kjo: SPAK a do ta shpëtojë Shqipërinë dhe shqiptarët nga korrupsioni i lartë shtetëror që ekziston?

I.

Të tremburit, që kanë grabitur Shqipërinë dhe shqiptarët, po i luajnë të gjitha gurët për të shpëtuar veten: që nga paratë e deri tek kërcënimet fizike.

Por gjer më tani nuk kanë arritur mdonjë gjë konkrete. Dhe nuk mund ta arrijnë këtë, sepse SPAK drejtohet nga ekspertiza amerikane që i ka ardhur në mdihmë Shqipërisë për goditjen e fuqishme antikorrupsion.

Po të korruptuarit që po godasin SPAK-un, vërtet mendojnë se mund ta trembin atë me klithmat e tyre?!

Asgjë nuk mund t’i bëjnë dot SPAK- ut këta të tembur, sepse nuk kanë asgjë në dorë, dhe janë të mbikqyrur ndërkombtarisht.

Por ndërkohë duhet ta kemi të qartë se ky proces antikorrupsion dhe kundër krimit të organizuar që ka nisur në Shqipëri, në thelbin e vet kuptimor, është një purgo e studiuar shumë mirë dhe që pritet të çlirojë Shqipërinë.

Të gjithë duhet ta kemi të qartë që, një vend i pushtuar nga korrupsioni kështu siç është edhe Shqipëria, në thelb, është një shtet i pushtuar. Sepse një shtet i pushtuar nga korrupsioni, nuk ka ndonjë ndryshim esencial me shtetin e pushtuar dhe që drejtohet nga pushtuesi i huaj.

Prandaj, brenda një ideje të pastër historike, këta abuzues të korrupsionit të lartë shtetëror në Shqipëri, nuk kanë ndonjë ndryshim me pushtuesin, sepse edhe pushtuesi hyn me dhunë në një shtet për të marrë drejtimin politik të qeverisjes së tij.

Dhe, pikërisht këtu, fillon shfrytëzimi i egër i pushtuesit të një vendi.

Por edhe ne sot…

Sipas burimeve të specializuara, kemi të dhëna që, në bankat ndërkombëtare, vetëm tre të korruptuar të lartë të qeverisjeve në Shqipëri, kanë depozituar 3 miliard dollarë. Dhe ky është një turp historik.

Por, menjëherë pas gjyqeve që kanë filluar dhe të tjerë që do të fillojnë kundër korrupsionit të lartë, do konfiskohen të gjitha pasuritë e tyre, në Shqipëri dhe jashtë saj, pasuri këto që tani është e provuar se janë vënë nëpërmjet korrupsionit shtetëror.

II.

Fatkeqësia e dytë e Shqipërisë është fakti që ajo ra dhe kaloi nga një tirani kriminale siç ishte tirania komuniste, në një korrupsion qeveritar të grabitjes së madhe të shqiptarëve.

Sigurisht që edhe kjo lloj grabitjeje ka qenë dhe vijon të jetë një fatkeqësi e madhe kombëtare.

Gjithmonë, midis historisë që krijon progres shoqëror në të gjitha aspektet e jetës së një vendi, dhe, historisë si gjëmë që krijon sundimi korruptiv në një shtet të pavarur, qëndron abuzimi me pushtetin politik.

Dhe na duhet të theksojmë se ky abuzim politik me pushtetin, përbuz shoqërinë, varfëron popullin dhe pasuron qeveritë e korruptuara që pasojnë njëra – tjetrën.

Dhe kjo tani është e vërtetuar me fakte se në Shqipëri ka qenë një gjëmë kombëtare.

Por, pse i ndodhi kjo gjëmë e re Shqipërisë dhe shqiptarëve?

Kjo ndodhi sepse flukset politike që drejtuan Shqipërinë nga vitet 90′ e deri në ditët e sotme, ishin njerëz të pushtuar nga mania për para dhe pasuri të paligjshme, sepse nenduan që tani nuk kanë më asnjë pengesë që të vidhnin popullin e tyre, dhe pasuritë natyrore të Shqipërisë.

Por pikërisht ky ka qenë krimi i tyre banal antishqiptar, dhe, për këtë krim, sigurisht që do të dënohen dhe do të konfiskohen.

Koha e vendosjes së moralitetit në drejtimin e një populli apo një shteti të caktuar nuk vonon.

Dhe duhet ta kemi të qartë se gjithmonë, në çdo vend, vjen një kohë kur krimi shtetëror është i identifikuar dhe pushteti gjyqësor është i çliruar nga korrupsioni bilateral që ka qenë: qeverisje plus pushtet gjyqësor.

Dhe ja…

Pikërisht kundër këtij koncepti abuzues, sot në Shqipëri ka dalë SPAK- u.

Dhe këtu është përqendruar e gjithë lufta kundër korrupsionit shtetëror në Shqipëri.

Dhe na duhet të theksojmë se, nga ekspertiza ndërkombëtare që po e drejton SPAK-un, mendohet se ky institucional profesional do ta eliminojë korrupsionin e lartë shtetëror në Shqipëri edhe moralisht, edhe politikisht, por edhe materialisht.

Dhe dihet që kjo reformë antikorrupsion, me anë të procesit të rregullt gjyqësor, do të vijojë me konfiskime të thella të pasurive të paligjshme, të cilat janë krijuar nga vete korrupsioni i lartë shtetëror Shqipëri.

Prisni me optimizëm të ardhen që po u vjen shqiptarëve dhe Shqipërisë!